Złocieniecki ratusz - został zbudowany w XIV wieku w stylu gotyckim. Gotycki budynek padał ofiarą licznych pożarów, ostatecznie kres jego żywotowi położył pożar z 1658 roku. Nowy budynek został wzniesiony w 1671 roku. Odbudowa możliwa była dzięki wsparciu właściciela miasta Caspara von Borckego, który dostarczył cegieł i drewna. W 1836 roku postanowiono zburzyć stary budynek ratusza.

Nowoczesny budynek został zbudowany w drugiej połowie XIX wieku dzięki staraniom ówczesnego burmistrza  Karola Lentza. Odtąd budynek ten stał się siedzibą rady miejskiej i sądu. W ratuszu znajdował się podobnie jak dziś urząd stanu cywilnego. Przed I wojną światową ratusz został przebudowany i stał się prawdziwa ozdobą rynku. Znajdujący się na frontonie herb miasta został wykonany według pomysłu samego burmistrza Karola Brandta.

Na dachu ratusza zamontowana była syrena alarmu przeciwpożarowego. Sprawność tego urządzenia musiała być codziennie sprawdzana. Po II wojnie światowej ratusz zajęły polskie władze wojskowe, natomiast pierwszy burmistrz Rysowski, urzędował w budynku Miejskiej Kasy Oszczędności. Przez pewien czas siedzibę w ratuszu miał Urząd Bezpieczeństwa. Była to jednak sytuacja przejściowa i władze odzyskały budynek ratusza. Do 1989 roku swoją siedzibę w pomieszczeniach ratusza miała także Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. W drugiej połowie minionego stulecia zmodernizowano między innymi schody przez głównym wejściem, ale ogólny wygląd budynku pozostał do obecnych czasów niezmieniony.

Miasto otrzymało prawa miejskie w 1333 roku.

 

Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Złocieńcu - pierwotnie zbudowany był w stylu tzw. zakonnego gotyku, jednak podczas pożaru w 1658 r. zawaliło się gotyckie sklepienie świątyni, którego potem nie udało się odtworzyć. W latach 1847 - 1849 dokonano modernizacji, podczas której usunięto ostatnie ślady stylu gotyckiego. W kolejnych latach kościół przeszedł kilka gruntownych renowacji i modernizacji.

 

Mural iluzoryczny na złocienieckim deptaku - malarstwo iluzoryczne i ilustracyjna stylistyka odkrywają przed widzem elementy historii Złocieńca, pozwalając na wejście w obraz i pełnowymiarowe wrażenie uczestnictwa w życiu Muralu. Mieszkańcy Złocieńca brali udział w procesie twórczym nie tylko przez malowanie ściany, ale również przez opowieści i historie o regionie, które znalazły swoje miejsce na tym malowidle.

Park Anlage na Wzgórzu Rakowskim w Złocieńcu - dawny niemiecki park i obszar rekreacyjny, składający się z trzech części: Stare Anlage, Obszar Kuhlmeya i Nowe Anlage na wierzchołku Góry Rakowskiej. Ciekawostką są tu pamiątkowe głazy, upamiętniające m.in. nazwiska pomysłodawców utworzenia parku czy społeczników, którzy zasłużyli się dla miasta. Odkrywanie pomników to niebywała przygoda dla osób ciekawych historii naszego miasteczka.

Szpital rehabilitacyjny nad jeziorem Kańsko (ok. 5 km od Złocieńca) wybudowany został na początku XX wieku. Otwarty w dniu 6.10.1906 roku jako ośrodek rehabilitacji i rekonwalescencji dla pacjentów z terenu całego Pomorza oraz Meklemburgii. W czasie I wojny światowej funkcjonował jako szpital wojskowy, w czasie II wojny światowej stanowił ośrodek rehabilitacyjny dla pilotów niemieckich.

Po II wojnie światowej przejęty przez MBP a następnie MSWiA funkcjonował na przemian jako sanatorium bądź szpital leczący osoby ze schorzeniami płuc, w tym także gruźlicę. Od 1997 roku przekształcony w szpital rehabilitacyjny MSWiA specjalizujący się we wczesnej rehabilitacji kardiologicznej, neurologicznej oraz ortopedycznej. Teren Szpitala stanowi obszar 2,8 ha. Budynek główny usytuowany jest 17 m nad lustrem wody. Jezioro Kańsko położone jest 117,9 m n.p.m., ma 54,2 ha powierzchni, 6 m głębokości a długość linii brzegowej wynosi 4,2 km. W pobliżu szpitala przebiega szlak rowerowy „Jezioro Kańsko” o długość 16,6 km oznakowany kolorem zielonym. 

 

Pałac w Darskowie został wzniesiony w latach 1777 - 1780 w stylu rokoko przez Krzysztofa von Doeberwitz, który kupił majątek Darskowo w 1775r. Wraz z pałacem został założony ogród. Na początku XIX w. majątek został częściowo spustoszony podczas pobytu wojsk napoleońskich, które stacjonowały tutaj w czasie odwrotu spod Moskwy.

Prawdopodobnie w 1806 r. po opuszczeniu Darskowa przez wojsko Ludwik von Knebel - Doeberwiz przystąpił do generalnego remontu pałacu, nie powodując specjalnych zmian w bryle budynku. W 1840 r. jego syn Rudolf odziedziczył majątek i przystąpił do rozbudowy pałacu i parku. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 1897 r. Pałac zbudowany jest z trzech powstałych, w różnym czasie brył.

Założony na planie wydłużonego prostokąta, od zachodu z dostawionym prostopadle mniejszym prostokątem w miejscu ich połączenia, od strony północnej (fasady) z małą, górującą nad skrzydłami wieżą, która nakryta jest dachem iglicowym. Pałac jest dwukondygnacyjny, w strefie korpusu częściowo podpiwniczony. Czas wojny pałac przetrwał bez większych zniszczeń. Na przełomie lat 1980/1990 przeprowadzono kapitalny remont. W chwili obecnej w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej.

 

Kościół w Darskowie - pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, barokowy, zbudowany w 1788 roku. Warto zwrócić uwagę na obraz "Ukrzyżowanie" oraz rokokowe epitafium Krzysztofa von Doeberitza (zm. w 1788 r.), wykonane z piaskowca. Na przykościelnym cmentarzu zachowały się trzy płyty, z których jedna datowana jest na 1757 rok, zaś na dawnym cmentarzu ewangelickim, tuż za wsią, odnaleźć można pozostałości grobowca rodu von Doeberitz.

 

 

Środek powiatu drawskiego - w miejscu, które stanowi matematycznie obliczony środek powiatu, postawiono granitowy słup o wadze 1000 kg, wystający 90 cm nad ziemię, o przekroju 40 na 40 cm i zagłębiony 110 cm w ziemi. Na jego górze znajduje się tzw. "róża wiatrów", precyzyjnie wskazująca strony świata. Pod kamieniem umieszczona została kapsuła zawierająca m.in. akt erekcyjny oraz czasopisma "Geodeta" i "Przegląd Geodezyjny"

 

 

Kościół w Stawnie - pw. Matki Boskiej Ostrobramskiej, neoromański, z XIX wieku. Zbudowany z kamienia łupanego, nie posiada wieży. Otoczony jest wiekowymi lipami. Przed kościołem znajduje się drewniana dzwonnica.

 

 

 

Pałac w Bobrowie - powstał w latach 1851 - 1853, z inicjatywy Konstantyna von Knebel-Doeberitza. Zgodnie z ówczesną, eklektyczną modą, pałac posiadał blanki, wykusz oraz wysoką, czworoboczną wieżę przykrytą stożkowym hełmem. W czasie II wojny światowej znajdował się tu obóz pracy dla 35 Polaków. Po wojnie majątek został upaństwowiony. Od 1972 r. w pałacu mieści się Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowawczy.

Aleja grabowa w parku miejskim (Park Żubra) w Złocieńcu. U podnóża wzgórza zamkowego na którym stał niegdyś piękny Złocieniecki Zamek roztacza się park miejski, zwany obecnie „parkiem Żubra”. Jest to nieoficjalna nazwa parku, która pochodzi o nazwiska pierwszego powojennego opiekuna parku, którym był pan Jan Żuber. Park miejski zwany do 1945 roku Ogrodem Zamkowym, był urokliwym miejscem niezwykłej roślinności i rzadkich gatunków drzew. Spacerując dziś po parku warto zwrócić uwagę na niezwykłą i wyjątkową aleję grabową.

Pałac w Cieszynie - wybudowany w II połowie XIX wieku, w stylu neorenesansowym. To budynek jednorodny stylowo, założony na planie prostokąta, z dwiema wieżami (kolistą i kwadratową). Obecnie w pałacu mieści się Ośrodek Wczasowy "Pałac Cieszyno".  Po północnej stronie obiektu, nad jeziorem Siecino, położony jest park, w którym rośnie wiele unikatowych drzew, m.in. dęby, buki, topole, graby, świerki, modrzewie, choinka kanadyjska, wejmutka, limba i inne.

 

 

Jezioro Wąsosze (Wąsowo) - największe jezioro Równiny Wałeckiej, o powierzchni ok. 330 ha i maksymalnej głębokości 8,5 metra. To jeden z najczystszych akwenów w Polsce.

 

 

Pałac w Wąsoszy - wzniesiony w II połowie XIX w. w stylu neogotyckim, otoczony małym parkiem krajobrazowym o cechach angielskich. Leży w pobliżu wschodniego brzegu jeziora Wąsosze. Park łączy się z dużym obszarem leśnym położonym nad jeziorem Wąsosze. Obecnie pałac jest własnością prywatną, mieści się tu ośrodek wypoczynkowy.

 

 

Jezioro Siecino - o powierzchni ok. 743 ha i maksymalnej głębokości 48 metrów. Jego wody zaliczane są do I klasy czystości. Na jeziorze leżą dwie wyspy - Ostrów (30 ha), połączona groblą z brzegiem oraz Kępa (16 ha). Przepływa przez nie rzeka Rakoń. Posiada znakomite warunki do nurkowania. Na jeziorze obowiązuje zakaz używania silników spalinowych.

 

 

Rezerwat "Jezioro Czarnówek" - florystyczny, o powierzchni 11,88 ha, utworzony w 1974 roku, w celu ochrony jeziora lobeliowego wraz z reliktową roślinnością (lobelią jeziorną, poryblinem czy turzycą dzióbkowatą). Maksymalna głębokość jeziora wynosi 9,5 metra.