Tak dla uczniów  Zespołu Szkół w Kaliszu Pomorskim rozpoczął  się wtorek 4 czerwca.

O pracy reportera, o szukaniu tematów, o opowiadaniu historii, w których najważniejszy jest zawsze bohater, gość mówił z pasją. Zamiast suchego wykładu z teorii reportażu zaproponował licealistom podróż do miejsc, w których był  i ludzi, których tam spotkał. Najsilniej w  jego pamięci zapisały się obrazy wojny, dlatego o nich dziennikarz wspominał najwięcej. Losy ludzi, którzy próbują przetrwać w apokaliptycznym krajobrazie, ratując resztki nadziei, poruszają zawsze najmocniej. I to, by ocalić ich od zapomnienia, a jednocześnie dzięki  nim opowiedzieć o piekle wojny, należy do zadań reportera. Paweł Reszka zwracał uwagę, że do pracy dziennikarskiej trzeba być odpowiednio przygotowanym. Zwłaszcza gdy relacjonuje się wojnę. Zastanawiał się nad granicą moralną, której w opowiadaniu o czyimś życiu przekroczyć nie można. Szczególną uwagę poświęcił roli detali. One często prowadzą piszącego do serca tematu, dlatego trzeba być cierpliwym i uważnym. Na przykład wysłana przez kogoś i zapisana w telefonie wiadomość może stać się punktem wyjścia do odkrywania przejmującej historii, jak to się zdarzyło w jego przypadku. Paweł Reszka namawiał młodych, by patrząc na fragment świata, który chcą opisać, próbowali go ująć metaforycznie. Jego zdaniem to właśnie metafora daje szansę dotarcia do głębi. Dziennikarz przeczytał publiczności fragment reportażu Ryszarda Kapuścińskiego, by zobrazować, na czym ten zabieg polega.

Wśród różnych modeli reportażu, które gość pisał, jest także reportaż wcieleniowy. Autor książki „Mali bogowie” wyjaśniał słuchaczom, jak stał się sanitariuszem, czego dowiedział się dzięki temu o pracy w służbie zdrowia i o relacjach z pacjentami.

Warto podkreślić, że wykład Pawła Reszki na temat sztuki pisania reportażu to inicjatywa Aleksandry Radeckiej, polonistki i opiekuna koła dziennikarskiego działającego  przy Zespole Szkół w Kaliszu Pomorskim. Paweł Reszka był jej wykładowcą, o czym młodzieży opowiadał. Na koniec apelował, by młodzi nie mieli żadnych kompleksów, ponieważ sam jest przykładem, że niewielkie liceum w Choszcznie, które ukończył, okazało się dla niego szkołą nie tylko właściwą, ale ważną  przez całe życie.