Diane Loomans "Full Esteem Ahead"
Wychowanie jest definiowane jako całokształt zabiegów mających na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym, a także jako zamierzone i świadome podejmowanie działań służących wszechstronnemu rozwojowi osobowości i przygotowaniu do życia w społeczeństwie.
Każdy z nas zakładając rodzinę chciałby, aby była ona wspaniała. Żeby wszyscy byli w niej szczęśliwi, kochali się i szanowali. Niektórzy chcieliby, aby była dokładnie taka jak rodzina, z której pochodzą, inni wręcz przeciwnie, widząc dużo jej mankamentów marzą, aby była jej przeciwieństwem. Jednym marzenia się spełniają, innym niestety nie.
Czym charakteryzuje się dobra rodzina, co jest jej wyznacznikiem, to trudne a zarazem fundamentalne pytanie, nad którym warto się zastanowić. Dobrą, prawidłowo funkcjonującą rodzinę wyróżnia elastyczność przy jednoczesnym zachowaniu granic między nią, a resztą świata. Drugim elementem jest wyodrębnienie podgrupy rodziców i dzieci. Ci pierwsi kierują rodziną i są za nią odpowiedzialni. Każdy członek rodziny powinien mieć jasno określone granice i starać się do nich stosować. Dają one gwarancję bezpieczeństwa. Odchodzi się od tzw. bezstresowego wychowania. Ważnym czynnikiem konsolidującym rodzinę są również dobre wzajemne relacje.
Wychowując dziecko warto kierować się sprawdzonymi wskazówkami. W tym celu utworzono katalog rodzicielskich zachowań przydatnych w codziennym życiu. Warto pamiętać o tym, żeby:
1. Kochać, ale także wymagać.
2. Okazywać dziecku swoje uczucia.
3. Przekazywać dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące od rodziców, ale również osób trzecich).
4. Dostrzegać wszystkie osiągnięcia, nawet bardzo drobne.
5. Doceniać nawet niedokończone dzieła dziecka.
6. Zanim skrytykujemy, pozwolić dziecku wyjaśnić.
7. Zachować umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
8. Przerzucić na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.
9. Pozwolić dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach.
10. Pozwolić dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspierać go w tym.
11. Pozwolić dziecku poczuć jego sukces.
12. Pokazać dziecku korzyści płynące ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskać dużej.
13. Okazywać dziecku swoją wiarę w jego sukces.
14. Stawiać poprzeczki na miarę możliwości dziecka.
15. Zaufać dziecku i okazywać mu to zaufanie.
16. Nauczyć się rozmawiać z dzieckiem.
17. Nauczyć się słuchać dziecka.
18. Nie monologować.
19. Rozmawiać z dzieckiem wtedy, gdy panujemy nad swoimi emocjami.
20. Nie obarczać dziecka poczuciem winy.
21. Wyszukiwać pozytywne strony w każdej sytuacji.
22. Okazywać zainteresowanie zamiast kontrolować.
23. Nie mówić „nigdy”, „wszystko”, „zawsze”.
Tekst: Iwona Andrzejczak, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Drawsku Pomorskim